Σ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΑΛΗΟ

Σ’ ένα βιβλίο παληό, περίπου εκατό ετών,

ανάμεσα στά φύλλα του λησμονημένη,

ηύρα μια υδατογραφία άνευ υπογραφής.

Θάταν το έργον καλλιτέχνου λίαν δυνατού.

Έφερ’ ως τίτλον, «Παρουσίασις του Ερωτος».

Πλήν μάλλον ήρμοζε, «του έρωτος των άκρως αισθητών.»

Γιατί ήταν φανερό σαν έβλεπες το έργον

(εύκολα νοιώθονταν η ιδέα του καλλιτέχνου)

που για όσους αγαπούνε κάπως υγιεινά

μες στ’ οπωσδήποτε επιτετραμμένον μένοντες,

δεν ήταν προωρισμένος ο έφηβος

της ζωγραφιάς—με καστανά, βαθύχροα μάτια

με του προσώπου του την εκλεκτή εμορφιά

την εμορφιά των ανωμάλων έλξεων

με τα ιδεώδη χείλη του που φέρνουνε

την ηδονή εις αγαπημένο σώμα

μέ τά ιδεώδη μέλη του πλασμένα γιά κρεββάτια

πού αναίσχυντα τ’ αποκαλεί η τρεχάμενη ηθική.

IN AN OLD BOOK

In an old book—about a hundred years old—

forgotten amid its pages,

I found an unsigned watercolor.

It must have been the work of a very good artist.

It had the title, “Presentation of Love.”

But a more fitting title would be “—love of the extremely sensual.”

Because it was obvious when you looked at the piece

(the artist’s idea was easily felt)

that the young man in the picture

was not meant for those who love

in ways that are more or less healthy,

and within accepted boundaries,

with his deep brown eyes,

and the extraordinary beauty of his face,

the beauty of his deviate attractions;

with his ideal lips that grace

a beloved body with sensual delight

with his ideal lips made for beds

common morality calls shameless.

Advertisement