YANNIS RITSOS-POEMS, Selected Books
Η Ελένη/Helen
Δεν ξέρω γιατί μένουν δω μέσα οι νεκροί, χωρίς τη συμπάθεια κανενός· δεν ξέρω τί θέλουν
και τριγυρνούν στις κάμαρες με τα καλά τους ρούχα, τα καλά τους παπούτσια
βερνικωμένα, αρυτίδωτα, κι αθόρυβα ωστόσο σα να μην πατάνε κάτω.
Πιάνουν τον τόπο, ξαπλώνουν όπου τύχει, στις δυο κουνιστές πολυθρόνες,
χάμου στο πάτωμα ή μέσα στο λουτρό· ξεχνούν τη βρύση να στάζει·
ξεχνούν τα μοσκοσάπουνα να λιώνουν στο νερό. Οι υπηρέτριες,
καθώς περνούν ανάμεσά τους, σκουπίζοντας με τη μεγάλη σκούπα,
δεν τους αντιλαμβάνονται. Μονάχα, κάποτε, το γέλιο μιας δούλας
μοιάζει σαν κάπως στενεμένο — δεν πετάει ψηλά, δεν φεύγει απ’ το παράθυρο,
όμοιο πουλί δεμένο απ’ το πόδι με σπάγγο, που κάποιος το τραβάει προς τα κάτω.
I don’t know why the dead stay in here without anybody’s
sympathy I don’t know what they want
going around the rooms in their good clothes their good
shoes
polished smooth and noiseless as if they don’t touch
the floor
They take up space they lie down wherever they like in the
two rocking chairs
down on the floor or in the bathroom they forget the water
dripping and they forget the scented soap melting in the water
The servant girls going among them sweeping with the
big brooms
don’t notice them Only sometimes the laugh of a servant
seems somehow confined – it doesn’t fly up high out of
the window
it looks like a bird tied by its leg with a string that someone
pulls downward
Libros Libertad 