
YANNIS RITSOS-POEMS, Selected Books, Volume II
ΦΑΙΔΡΑ/PHAEDRA
(Απόσπασμα-Excerpt XX)
Θυμάμαι ένα άγριο κάτασπρο άλογο, δεμένο από το πόδι σ’ ένα δένδρο. Πώς τιναζόταν,
πώς άφριζε η ουρά του, η χαίτη του· πώς κυματίζανε οι μυώνες σ’ όλο το κορμί του
κάτω από το λαμπερό λευκό του τρίχωμα. Θαρρούσα
πως θα κοπεί το πόδι του απ’ τη ρίζα· και, τρίποδο πια, θα καλπάσει
κουτσαίνοντας περήφανο προς το άγνωστο· (ίσως
καμιά λευτεριά δεν κερδίζεται χωρίς κάποια δική μας θυσία). Κι αλήθεια,
έσπασε το σκοινί κι όχι το πόδι του· κι ενώ έκθαμβη περίμενα
την αστραπή της φυγής του, εκείνο
έκανε πέντε αργά μεγάλα βήματα και στάθηκε
κοιτώντας σοβαρά και περίλυπα την κομμένη τριχιά του. Εγώ δεν ένιωθα έτσι.
I remember a wild totally white horse tied from its leg
to a tree; how it jumped how its mane and tail steamed;
how its muscles undulated all over its body under its
shining white hair. I felt that its leg would get cut off
the body; that in three legs it would gallop limping
to the unknown; (perhaps no freedom is gained without
some sacrifice). And truly, it broke the rope and not
its leg and, stunned, though I expected the flash of
its gallop, it took five big, slow steps and stood
looking, sadly and sternly, its cut off rope.
I wasn’t feeling that way.