Βελούδινο
Στα μάτια σου οι λέξεις παιγνίδιζαν κι όμως τα χείλη
μένανε ερμητικά κλειστά σαν τις στροφές ποιήματος
που γράφονταν τη νύχτα όταν φοβόσουν, των πεύκων το
γλυκό τραγούδι έφερνε μηνύματα απ’ το νοτιά
άρωμα ψωμιού φρεσκοψημένου που κλέψαμε
σάν ήμασταν παιδιά, να μην ξαναπεινάσουμε ποτέ,
κόκκινοι οι λοβοί σου, νότες που αντήχησαν την ήττα
μάχης, στην άκρη των χειλιών ο φόβος κρύβονταν
κι ένας ακόμα μύθος σάπισε.
Ρυάκια οι επιθυμίες παρέλαυναν στην πλατεία μαύρο
βελούδινο φόρεμα το μονοπάτι κατά την εκκλησιά,
εικόνες των αγίων μας να σκανδαλίσει τότες
που απεγνωσμένοι τα μάτια κλείσαμε και τρέξαμε
στο κοντινό ξενοδοχείο δίχως άλλη λέξη να πούμε.
~Μου αρέσουν όποιοι έχουν βαθειά στην ψυχή την πληγή
και μπορεί να καταστραφούν στη στιγμή. Αυτοί πρόθυμα
περνάνε το γεφύρι.
Velvet
Words played in our eyes yet we kept our lips tightly
shut like the stanza of the poem written during the night
we felt scared; the pines brought messages from
the south wind, aroma of freshly baked bread
we stole when young, that we never feel hungry
again. Notes underscored the defeat of our argument
and fear lurked on the edge of our lips: another myth
was lost amid the words that narrated it. Our desires
paraded in the plaza, garment made of black velvet
flowed over our skin as we went to the little chapel
to scandalize the icons of our saints. Then we closed
our eyes and run to the closest hotel, not a single
word spoken.
I like those with a deep wound in their souls, who
can be easily destroyed. Those willingly pass over
the bridge.
Libros Libertad 