ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΕΙΣ
Σαν τον ποιητή που σκίζει τα χειρόγραφά του και φεύγει για τον
Ωκεανό
σαν τη γυναίκα που αφήνει την κουρτίνα να πέσει κι ενδίδει
σαν ένα προάστιο πολύ μεγάλο για ένα ραχητικό παιδί
σαν το θολό γέλιο του παρείσαχτου σ’ ένα σπίτι που εορτάζει
σαν τους αλήτες που πετάνε μια πέτρα στον ουρανό
σαν αυτό που λέγαμε κάποτε “μια μεγάλη εποχή”
σαν τα μικρά ραφτάδικα στις συνοικίες, όπου ντύνεται κανείς
για να πεθάνει.
SIMILARITIES
Like the poet who rips his writings and goes away to
the Sea
like the woman who lets the curtain fall and gives in
like a big suburb for the rachitic child
like the spiteful laughter of the intruder in a celebratory house
like the street kids who throw a stone toward the sky
like what we once called “a great era!”
like the tailors’ workshops in the suburbs when one dresses
in order to die.
Libros Libertad 