ΕΝΟΧΗ

      Τι ζητούσαν, λοιπόν, σε τι είχα φταίξει, εμένα

το μόνο μου έγκλημα ήταν ότι μπόρεσα να μεγαλώσω

κυνηγημένος πάντα, πού να βρείς καιρό, έτσι έμεινα

εύπιστος κι αγκάλιαζα το κρύο σίδερο της γέφυρας.

      Ενώ απ’ το βάθος, μακριά, με κοίταζε σαν ξένο

η πιο δική μου ζωή.

GUILT

      What did they search for? What was I guilty of? I,

whose only crime was that I grew up; I was always chased,

where could one find time? For this I stayed gullible and

I always hugged the cold railing of the bridge.

      While at the far end, far away, my true life stared at me

as if seeing a stranger.