Διαπίστωση

     Νωρίς το καταλάβαμε ήταν πολύ αργά για μας, τόπο δεν

είχαμε για ν’ αποδώσουμε τιμές στους άγιους νεκρούς μας.

Πώς να ξεχωρίσεις ποιον να μαστιγώσεις και ποιον

να ανταμείψεις με την εφήμερη τη φήμη, ενώ

μας χτύπαγε η οργή της δεξιάς; Πανσέληνος μάρτυρας

τραγωδίας και μέτρων μιαρών, αφάνταστη χαρά πνευματικού

που επίσης γαλήνευε τη φλογερή μας φύση , ‘προσπάθησα

ξανά προσεκτικά να δω το τέλος μα ήταν αδύνατο’, μας είπε

κι ο φόβος, άχραντος φόβος που τόσο βάραινε τη νειότη μας

και το ταξίδι συνεχίσαμε σε μέρες φωτεινές και σ’ ενοχής

σκοτάδι κι ετραγουδήσαμε το θάρρος μας να ενθαρρύνουμε,

που πέθανε ο θεός, οι μέρες του Υπερανθρώπου αρχίσανε.

Ascertainment

Early on we understood it was too late for our salvation.

There was no place left where we could honour our saintly

dead. How could we discern who to punish with lashes

and who to reward with ephemeral fame while we were

flogged by the wrath of the questionable right; full moon

witnessed tragedies and euphemisms presentations of

unimaginable delight of the usual confessors who tried

to calm down our resolve, ‘I looked at the impossible

end’  he told us and fear, unblemished fear, how steadily

you pushed down our lives as we kept marching in the intense

sunlight and in the darkness of our guilt and we sang just

to give courage to ourselves and to accept that our God

was dead the days of the Übermensch had commenced.