ΠΟΛΥ ΣΠΑΝΙΩΣ
Είν’ ένας γέροντας. Εξαντλημένος και κυρτός
σακατεμένος απ’ τα χρόνια, κι από καταχρήσεις,
σιγά βαδίζοντας διαβαίνει το σοκάκι.
Κι όμως σαν μπεί στο σπίτι του να κρύψει
τα χάλια και τα γηρατειά του, μελετά
το μερτικό που έχει ακόμη αυτός στα νειάτα.
Έφηβοι τώρα τους δικούς του στίχους λένε.
Στα μάτια των τα ζωηρά περνούν η οπτασίες του.
Το υγιές, ηδονικό μυαλό των,
η εύγραμμη, σφιχτοδεμένη σάρκα των
με την δική του έκφανσι του ωραίου συγκινούνται.
VERY SELDOM
He is an old man. Worn out and hunched,
maimed by the years, and his own excesses,
walking slowly he crosses the narrow street.
And yet as he enters his house and hides
his old age and his terrible condition, he contemplates
the share he still has of youth.
Ephebes recite his verses now.
His visions flash through their lively eyes.
Their healthy, lustful minds,
their firm, well-shaped bodies,
are stirred by the way he expressed beauty.
Libros Libertad 