Night Flower

Insignificant calyx

greatness in small size gigantic

through the microscope’s lens

miniature petals of night flower

passionately

spreading their fragrance

over sidewalk, into

the nostrils of stooping

old man who steadies himself

on his cane before he suddenly

stops and like a hound smells

his prey, morning walk suspended as

he rises painfully against his

stooping back, wondering eyebrows

when he sniffs his youth lost just

yesterday afternoon somewhere

around this corner or the one

on the opposite side, lone tear

flops on the white night flower petal

which says —

I too grieve the night passed so fast

Νυχτολούλουδο

Ασήμαντος κάλυκας

μικροσκοπικά πέταλα νυχτολούλουδου

που με πόσο πάθος την ευωδιά τους

σκορπίζουν ένα γύρω

στο πεζοδρόμιο της πολυκατοικίας

μ έχρι και στου καμπουριασμένου

γεράκου τα ρουθούνια, που

στηριγμένος στο μπαστούνι του

ξάφνου σταματά τον πρωϊνό

περίπατο κι ενάντια στη κύρτωση

με κόπο αναντρανίζει,

τα φρύδια του υψώνει

και οσφραίνεται τα νιάτα του

σαν χθες που το απόγευμα χαθήκαν

κάπου εκεί σιμά, σε τούτη τη γωνιά

ή την απέναντι, μοναχικό δάκρυ

στου νυχτολούλουδου κυλά

πάνω τη διάφανη λευκότη

λέγοντας—

κι εγώ δακρύζω που γοργά η νύχτα πέρασε.