YANNIS RITSOS-POEMS, Selected Books, Volume III
AJAX
Τα χέρια τους είναι μακριά και μαραμένα —δεν μπορούν να κρατήσουν
ασπίδες και τόξα— μήτε που το σκέφτονται· μήτε διορθώνουν
την έκφραση των χαλαρών χειλιών τους. Ανεξέλεγκτοι, αόρατοι,
μ’ εκείνη την ευφρόσυνη αυστηρότητα χυτή στη στάση τους, αρμονισμένη
με την ωραία κίνησή τους, με την έλλειψη κάθε αδημονίας,
με τον αργό, διαρκή χρόνο τους. Απρόσβλητοι. Τους ζήλεψα.
Στη γέφυρα διασταυρωθήκαν μ’ ένα μπουλούκι τσιγγάνων. Κανένας
δεν τους διέκρινε. Μονάχα που το θρόισμα απ’ τα κίτρινα φουστάνια
σταμάτησε μεμιάς, κι οι μύλοι του καφέ σπιθίσαν άξαφνα
με χρυσοκόκκινες σπίθες. Τα εφτά κατάμαυρα άλογα
έσκυψαν το κεφάλι τους στο χώμα· τέντωσαν το αυτί. Μονάχα
η θεόρατη αρκούδα με τους κρίκους στάθηκε στα πισινά της πόδια
καταμεσής στη γέφυρα, εμποδίζοντας την κίνηση του κόσμου.
Their arms were long and powerless; they couldn’t hold a shield
or bow, they didn’t even think about it; they didn’t correct
the expression of their flaccid lips. Unchecked, invisible,
with that serene austerity flowing on their stand, in harmony
with their beautiful movements, without any anxiety, with
their slow, continuous time. Invincible. I envied them.
On the bridge they came across a bunch of gypsies. No one
saw them; only the rustle of the yellow dresses stopped
momentarily and the coffee grinders suddenly sparkled some
gold-red sparkles. The seven black horses lowered their heads
towards the ground; they tuned their ears. Only the huge
bear with the hooks rose to its hind legs, in the middle
of the bridge, obstructing all movements;
Libros Libertad 