GEORGE SEFERIS-COLLECTED POEMS
ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙ//SUMMER SOLSTICE
XI
Η θάλασσα που ονομάζουν γαλήνη
πλεούμενα κι άσπρα πανιά
μπάτης από τα πεύκα και τ’ Όρος της Αίγινας
λαχανιασμένη ανάσα,
το δέρμα σου γλιστρούσε στο δέρμα της
εύκολο και ζεστό
σκέψη σχεδόν ακάμωτη κι αμέσως ξεχασμένη.
Μα στα ρηχά
ένα καμακωμένο χταπόδι τίναξε μελάνι
και στο βυθό —
αν συλλογιζόσουν ως πού τελειώνουν τα όμορφα νησιά.
Σε κοίταξα μ’ όλο το φως και το σκοτάδι που έχω.
11
The sea that they call tranquility
ships and white sails
the wind coming from the pines of Aegina Mountain
panting breath;
your skin sliding over her skin
easy and warm
thought almost incomplete and at once forgotten.
But in the shallows
a speared octopus spurted ink
and in the sea floor—think of where the beautiful islands reach.
I looked at you with all the light and the darkness I have.
Libros Libertad 