Poem by Chloe Koutsoubelis
Στον κινηματογράφο
Θα φορώ το καινούργιο κόκκινο παλτό.
Θα φοράς γαλάζιο πουκάμισο και τζην.
Θα παίζει μία από τις αγαπημένες μας ταινίες
τον εραστή ή την Καζαμπλάνκα
ή το Χιροσίμα αγάπη μου.
Εγώ θα κλαίω όπως πάντα.
Εσύ θα μου φιλάς το μέσα ηφαίστειο της παλάμης.
Θα μου χαιδεύεις τα μαλλιά
πολύ απαλά για να μην σπάσουν
επειδή μία μνήμη θροίζει στο μυαλό σου
πως το έχουμε ζήσει όλο αυτό
και πριν, παλιά,
στην Βιέννη αρχές του αιώνα
στην Κων/πολη σε έναν τεκέ
ή ακόμα πιο πίσω σε έναν κήπο.
Το χέρι σου δεν θα αγγίζει το κορμί μου
θα είναι απλώς κομμάτι του
όπως ο ομφαλός
ή μία μοίρα.
Κι έτσι καθισμένοι
ο ένας δίπλα στον άλλο
μέσα στο απόλυτο σκοτάδι
μέσα στο απόλυτο πλήθος
μέσα στο απόλυτο τώρα
θα κολυμπήσουμε μαζί
ο ένας μες στον άλλο.
Και όταν η μαύρη φάλαινα τελικά μας καταπιεί
κοίτα θα πούμε
εκείνη την ημέρα πήγαμε κινηματογράφο.
At the Movie Theater
I’ll wear the new red overcoat.
You will wear your blue shirt and jeans.
One of our favored films will be shown
the ‘Lover’ or “Casablanka’
or “Hiroshima my Love”.
I shall cry as always.
You’ll kiss the volcano of my palm.
You’ll caress my hair
softly that it won’t break because
a memory fluttering in your mind
that we’ve lived these events
in the past, back then
in Vienna, beginning of the century
in a teke in Konstantinoupoli
or even behind a garden.
Your hand won’t touch my body
it’ll simply be part of it
like the phallus
or one of the Fates
and that way sitting
next to each other
in complete darkness
among all these people
precisely in the now
we’ll swim together
inside each other.
And finally when the black whale swallows us,
look, we shall say,
that day we went to the movie.
Libros Libertad 