Tasos Livaditis-Poems, Volume II

POEMS 1958-1964

ΗΔΗ ΟΖΕΙ

Αφίστε με, παρακαλώ, μια στιγμή, να περάσω. Θάμαι

       σύντομος

όπως όλοι οι αληθινά μεγάλοι. Δε με ξέρετε;

Είμαι, λοιπόν, εγώ που φώναξα πριν τόσες χιλιάδες χρόνια

εκείνο το ασύγκριτο, μάταιο νενικήκαμεν

Εγώ που πρόδωσα τους Έλληνες σ’ όλες τις μάχες και τους

       Πέρσες

σ’ όλη την αιωνιότητα. Ακριβώς, το μαντέψατε: είμαι ο

       Λάζαρος.

Εγώ που μου φωνάξανε μια νύχτα, τέσσερις μέρες νεκρός:

Λάζαρε, βγες έξω. Κι ενώ ήξερα πως κανείς δεν μπορούσε

       να μ’αναστήσει,

συμπόνεσα τόσο την ανθρώπινη ευπιστία

που σηκώθηκα.

Credulity

Please, please let me pass. I’ll be quick like all truly

            great people.

Don’t you know me?

Then, I am, the one who yelled “we won”*

thousands of years ago, that incomparable, futile

“we won.”

I am the one who betrayed the Hellenes in all battles

            and the Persians for eternity.

Exactly, you guessed it: I’m Lazarus.

I who, four days after I died, you called: Lazarus

            come out

and although I knew no one can be resurrected
I felt all your human credulity

and I rose from the dead.

__________________

*cry of man who run from Marathon to Athens to declare victory

  over the Persians and died soon after he yelled we won