Απαντοχή
Ναι, μάταια όλα πια ήταν, το ξέραμε κι όλα τα νέα που
λάβαμε με λεπτομέρειες κι απαίσιο τρόμο περιγράψανε
των φίλων κατορθώματα και άθλους εχθρών
απλούστατα ασήμαντους κι εμείς δώσαμε προσοχή
στου σπίνου το τραγούδι που ήταν ακόμα ικανός
να τραγουδήσει και στου λιβαδιού την αστέρευτη πρασινάδα
σαν τη καταστροφή εκείνη των χρωμάτων της παιδικής μας
ηλικίας που μέσα στο νου και στις καρδιές κοιμόταν ενώ
κοιτάζαμε τα ερειπωμένα σπίτια σαν να `τανε ολόλαμπρα
αστέρια.
Tότε, κι εμείς, πετάξαμε τις πιστωτικές μας κάρτες
κι ελεύθεροι από ενοχή τη γη επερπατήσαμε που νυχτωμένη
όπως ήτανε μας μέλλονταν να διασχίσουμε.
Expectation
Yes, it was all in vain, we knew it and all the news
we received described the abominable horrors in detail:
deeds of friends, acts of foes, merely insignificant and
we paid attention to the song of the chickadee and
to the meadow’s fecund verdure still able to sing amid
the colorful destruction of our childhood as we gazed at
the decapitated houses as if they were gleaming
stars.
Then, we too, threw away our credit cards and free
from unpaid guilt we walked anew yet as desolate
as the earth we were meant to traverse.
Libros Libertad 